,,Hé, ken jij Ton Beijer’’, riep hij boven de muziek uit. Het was vrijdagavond en we stonden met bier in de hand in een café tijdens de Friday Night Drink van de International Club. In Ljubljana, in Slovenië. Ton, ja die kende ik. Een voormalige plaatsgenoot van me, vroeger nog mee gewielrend. Hoe groot is nou de kans dat je met Nederlanders staat te borrelen in Slovenië en dat je dan ook nog eens dezelfde mensen kent? Slovenië is klein, maar de wereld ook.
De International Club Slovenia, een vereniging van expats, houdt iedere maand een borrel. Afgelopen vrijdagavond was de eerste die ik sinds mijn aankomst hier kon bezoeken. Een mooie gelegenheid om wat internationale contacten op te doen, zo bedacht ik me vooraf. Ik was vijf minuten binnen of organisator William had me al voorgesteld aan de eerste Nederlander. Een andere Nederlander in Slovenië, ook grappig. En er was nog een Nederlander en nog een en nog een en… Van de internationale gemeenschap in Slovenië vormen Nederlanders de grootste groep. Of wij Nederlanders zijn gewoon de trouwste borrelaars. Ik heb mij laten vertellen dat de groep Nederlandse generatiegenoten op de borrel nog maar het topje van een ijsberg vormde.
Een avond lang dacht, sprak en lachte ik in het Nederlands. Toen ik uren later verdoofd van het bier het café verliet, was ik er zelf van overtuigd dat ik een Amsterdamse straat op zou stappen. Maar ik zag een Petrol tankstation, auto’s met witte nummerborden en ik hoorde een taal waarvan ik inmiddels wel wat begrijp maar toch lang niet zoveel als mijn moerstaal. Verdomd, ik was toch echt in Ljubljana, maar voelde me zo in Nederland.
_______________________________________________________
,,Hey, do you know Ton Beijer”, he shouted above the music. It was Friday evening and we were holding a beer in a café on the Friday Night Drink of the International Club. In Ljubljana, in Slovenia. Ton I knew. A former fellow townsman with whom I used to race as a cyclist. How big is the chance that you are in a café in Slovenia with other Dutch and that you know the same people? Slovenia is small, but the world is either.
The International Club Slovenia, an association of expats, holds a drink every month. Last Friday was the first time, since I arrived here, that I could attend the drink. A good opportunity to meet other foreigners, I thought beforehand. After five minutes organiser William introduced me to a Dutchman. Another Dutchman in Slovenia. How funny is that? En there was another Dutchman, and another one, and another and… Of the International Community the Dutch are the biggest group. Or we are the most loyal drinkers. I’ve been told this group of my Dutch contemporaries were only the tip of an iceberg.
The whole evening I thought, I talked and I laughed in Dutch. When, hours later, I left the café sedated by beer I was convinced I would step onto a street in Amsterdam. But I saw a Petrol gas station, cars with Slovenian license plates and I heard a language of which I could understand some but not as nearly as much as my mother tongue. Damned, I was really in Ljubljana but felt as if I was in the Netherlands.
ljubljanees.com 